Οι φανταστικοί φίλοι των παιδιών αποτελούν ένα φυσιολογικό και αναμενόμενο αναπτυξιακό φαινόμενο. Τα παιδιά μέχρι τα 6 χρόνια τους δεν ξεχωρίζουν το φανταστικό από το αληθινό. Στην ηλικιακή αυτή περίοδο τα περισσότερα παιδιά επινοούν φανταστικούς φίλους, ανθρώπους ή και ζώα, οι οποίοι έρχονται μόνο όταν εκείνα το επιθυμούν, κυρίως για να καλύψουν την ανάγκη τους για συντροφιά ή να αναλάβουν την ευθύνη για τις σκανταλιές τους. Για αυτό την ύπαρξη φανταστικού φίλου δεν θα τη δούμε σε παρέες παιδιών, ούτε στο παιχνίδι δυο αδελφών, ιδίως εάν είναι του ιδίου φύλου. Γιατί πολύ απλά τότε, το κάθε παιδί καλύπτεται από την παρουσία του άλλου. Την ύπαρξη φανταστικού φίλου θα τη δούμε σε μοναχοπαίδια ή σε αδέλφια με διαφορά ηλικίας ή φύλου, που δεν πολύ παίζουν μεταξύ τους.
Ένας φανταστικός φίλος προωθεί τη δημιουργικότητα του παιδιού και μπορεί να γίνει η ιδανική παρέα στο παιχνίδι του, καθώς και ένας έμπιστος σύντροφος στον οποίο θα εκμυστηρεύεται τα πάντα και θα τον βοηθήσει να διαχωρίσει τον κόσμο του από τον κόσμο των ενηλίκων. Οι φανταστικοί φίλοι του παιδιού το βοηθούν να χειρίζεται τα άγχη του. Φοβούνται μαζί του ή είναι δυνατοί και γενναίοι και του δίνουν κουράγιο. Ιδιαίτερα, τα δειλά και ευαίσθητα παιδιά χρησιμοποιούν τους φανταστικούς φίλους σαν μια μορφή προστασίας.
Σε κάθε περίπτωση, αντιμετωπίστε την κατάσταση με ψυχραιμία. Μην αγνοείτε και μην προσβάλλετε το φανταστικό του φίλο. Όταν ένα παιδί, σε γενικές γραμμές συμπεριφέρεται "φυσιολογικά" και αναμενόμενα, όπως θα περίμενε κανείς από ένα παιδί της ηλικίας του, τότε η ύπαρξη ενός φανταστικού φίλου δεν σημαίνει τίποτα το ανησυχητικό. Αντίθετα είναι μάλλον αποτέλεσμα της αυξημένης φαντασίας του παιδιού, της διάθεσής του να εμπλουτίσει το παιχνίδι του κάνοντας το περισσότερο διαδραστικό, άρα και περισσότερο αληθινό.
Αν μετά την ηλικία των 6 όπου υπάρχει διαχωρισμός φανταστικού και αληθινού, το παιδί συνεχίζει να διατηρεί τον φανταστικό του φίλο, πρέπει να αντιμετωπιστεί με διακριτικότητα και με τη δέουσα προσοχή. Χρήσιμο είναι ο γονιός να παρατηρήσει πως ακριβώς μπορεί να βοηθιέται το παιδί από τη συγκεκριμένη φανταστική σχέση, κάνοντας ερωτήσεις στο παιδί για αυτόν τον φίλο και πιθανώς έτσι ο γονιός να καταφέρει να ανταποκριθεί καλύτερα στην ανάγκη του παιδιού, είτε πρόκειται για φοβία είτε για κάτι που το αγχώνει. Είναι απαραίτητο οι γονείς να μπορούν να ακούν το παιδιά τους και να αφουγκράζονται τις ανάγκες τους. Με άλλα λόγια να προσπαθούν να επικοινωνήσουν μαζί τους. Χωρίς να υπερβάλλουν, μπορούν να παρακολουθούν την έκφραση της φαντασίας και της δημιουργικής σκέψης των παιδιών, προσπαθώντας να αποκωδικοποιήσουν τα μηνύματα που αυτά εκπέμπουν.
Φωτογραφία: Senjuti Kundu / Unsplash
